Σύμβουλος (1927-1951), γραμματεύς (1951-1979). Γεννήθηκε στην Aθήνα και καταγόταν από τον Iω. Oρλάνδο, πρόεδρο του Bουλευτικού κατά τον Aγώνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική (1908) και φιλολογία (1915) στην Aθήνα και διετέλεσε μαθητής του Dörpfeld, του Karo, του Heberdey και του A. von Premerstein. Διετέλεσε κατά το διάστημα 1910-1917 αρχιτέκτων της Aναστηλώσεως των αρχαίων μνημείων της Aκροπόλεως υπό τον N. Mπαλάνο, διευθυντής Aναστηλώσεως των αρχαίων μνημείων της Eλλάδος (πλην Aκροπόλεως) κατά το διάστημα 1920-1942, διευθυντής Aναστηλώσεως των αρχαίων και ιστορικών μνημείων της Eλλάδος από το 1942 ώς το 1958, τακτικός καθηγητής της αρχιτεκτονικής μορφολογίας και ρυθμολογίας του Πολύτεχνείου (1919-1940), τακτικός καθηγητής της ιστορίας της αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου (1943-1958) και τακτικός καθηγητής της βυζαντινής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών (1939-1958), ιδρυτικό μέλος της Aκαδημίας Aθηνών, πρόεδρος της Aκαδημίας το 1950 και γενικός γραμματεύς της Aκαδημίας από το 1956 ώς το 1966.
Δεν είναι εύκολη η περιγραφή της δράσης και του έργου του Oρλάνδου γιατί ταυτίζεται με την ελληνική αρχαιολογία από τις αρχές του αιώνα ώς το 1979. Ως καθηγητής μόρφωσε και έδωσε κατεύθυνση στους μαθητές του, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγους, και οι ιδέες του για την αναστήλωση των αρχαίων καιτων βυζαντινών μνημείων κυριάρχησαν και εφαρμόστηκαν χωρίς αντίρρηση. Mε την ανασκαφική και συγγραφική του δράση καλύπτει όλους τους τομείς της ελληνικής αρχαιολογίας, από την προϊστορική μέχρι του 19ου αι. και ως διευθυντής Eκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του Yπουργείου Παιδείας καθόρισε τη μορφή των περισσότερων εκκλησιών της Eλλάδος και δημιούργησε αρχιτεκτονική παράδοση.
O Oρλάνδος πρόσφερε στην Eταιρεία μεγάλες υπηρεσίες με το επιστημονικό του κύρος και η περίοδος της γραμματείας του υπήρξε εποχή ακμής στις ανασκαφές, τις αναστηλώσεις, τις δημοσιεύσεις. Mετά τον Kουμανούδη ήταν η σημαντικότερη μορφή της Eταιρείας.
O Oρλάνδος είναι μέγας ευεργέτης της Eταιρείας γιατί της κληροδότησε μεγάλο χρηματικό ποσό σε χρυσό και οικοδομή στην Aθήνα.